dost|ąpić

pf — dost|ępować impf vi książk. 1. (osiągnąć) to gain vt, to attain vt [łaski, zbawienia]

- dostąpił zaszczytu spotkania z Jego Wysokością he was granted the honour of meeting His Highness

2. (podejść) to approach (do kogoś/czegoś sb/sth); to come up (do kogoś/czegoś to sb/sth)